Μαύρες Μπαλαρίνες – 4 ντοκιμαντέρ
Το μπαλέτο, προήλθε από τις βασιλικές αυλές του 17ου αιώνα και στη μακρόχρονη ιστορία του, παρέμεινε στενά συνδεδεμένο με τα ευρωπαϊκά πρότυπα ομορφιάς. Τα ευρωκεντρικά πρότυπα για το σωματότυπο και το χρώμα του δέρματος, απέκλειαν σε μεγάλο βαθμό τους μαύρους χορευτές και ακόμα περισσότερο τις μαύρες χορεύτριες από την ποιοτική εκπαίδευση και την επαγγελματική σταδιοδρομία. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα ο ρατσισμός και οι διακρίσεις δεν έχουν εκλείψει ολοκληρωτικά στο χώρο του μπαλέτου. Παρόλο που έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν.
Αυτά τα τέσσερα ντοκιμαντέρ αφηγούνται τις ιστορίες μαύρων χορευτριών μπαλέτου: από τη διάσημη Misty Copeland του American Ballet Theater μέχρι τη νεαρή Isabela από τη Βραζιλία, η καθεμιά από αυτές, όπως και τόσες άλλες, αγωνίζονται ενάντια στα στερεότυπα για να κάνουν αυτό που αγαπούν: να χορέψουν!
Η ταινία Black Ballerina, αφηγείται την ιστορία μαύρων χορευτριών από διαφορετικές γενιές που ερωτεύτηκαν το μπαλέτο. Πριν από έξι δεκαετίες, συνεχίζοντας τα όνειρά τους, οι Joan Myers Brown, Delores Browne και Raven Wilkinson αντιμετώπισαν ρατσισμό, αποκλεισμό και ανισότητα στις ευκαιρίες. Σήμερα, οι νέοι χορευτές συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις στην προσπάθεια να εισέλθουν στον υπερβολικά λευκό κόσμο του μπαλέτου. Αυτή η λυρική ταινία δείχνει πόσο δρόμο έχουμε ακόμη για την ισότητα στο χώρο του μπαλέτου και ανοίγει μια νέα συζήτηση για τη φυλή, την συμπερίληψη και τις ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς της αμερικανικής κοινωνίας.
Λίγοι χορευτές φτάνουν στο υψηλότερο επίπεδο μπαλέτου. Από αυτόν τον ήδη μικρό αριθμό μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό είναι μαύρες γυναίκες. Η Misty Copeland κατέρριψε αυτά τα εμπόδια το 2015, γράφοντας ιστορία ως η πρώτη αφρο-αμερικανή πρώτη χορεύτρια του American Ballet Theatre (ABT).
Το Ballerina’s Tale καταγράφει την ιστορική άνοδο της Copeland ενώ παράλληλα φωτίζει την απουσία γυναικών χρώματος στις μεγάλες ομάδες μπαλέτου. Η ταινία διερευνά επίσης τον τρόπο με τον οποίο η έμφαση του μπαλέτου στα αδύνατα σώματα επηρεάζει την υγεία των μπαλαρίνων, ενώ στέλνει ένα αρνητικό μήνυμα στους νέους.
Γεννημένη στο Κάνσας και μεγαλώνοντας στην Καλιφόρνια, η Misty Copeland άρχισε το μπαλέτο στην ηλικία των 13 ετών – ηλικία που συνήθως θεωρείται ‘αργά’ για να προχωρήσει επαγγελματικά μια χορεύτρια. Το 2000, έγινε μέλος της ABT’s Studio Company και τον επόμενο χρόνο έγινε μέλος του ABT’s Corps de Ballet. Συνέχισε να ανεβαίνει στην ομάδα, και έγινε σολίστ τον Αύγουστο του 2007. Το 2013, της προσφέρθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο προκλητικό Firebird του Igor Stravinsky, ένα μεγάλο βήμα για μία σολίστ.
Τη νύχτα της παράστασης του Firebird, η Misty χόρεψε υπέροχα, αλλά αργότερα αποκάλυψε ότι χόρευε με μεγάλο πόνο. Σύντομα θα έμαθε ότι η αριστερή κνήμη της υπέστη έξι κατάγματα και χρειάστηκε διορθωτική επέμβαση. Πολλοί αμφέβαλαν ότι θα χόρευε ξανά. Η ταινία ακολουθεί το ταξίδι της Misty, από τον θρίαμβο του Firebird μέχρι τον τραυματισμό και τον επώδυνο δρόμο πίσω στη σκηνή του American Ballet Theatre και την εξέλιξή της σε σταρ του μπαλέτου.
Το Only When I Dance ακολουθεί δύο νέους εφήβους, την Isabela και τον Irlan, στην προσπάθεια τους να πραγματοποιήσουν το μεγάλο τους όνειρο. Ένα κορίτσι και ένα αγόρι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας σε μια από τις πιο βίαιες φαβέλες στα περίχωρα του Ρίο. Ο Irlan και η Isabela θέλουν και οι δύο να χορέψουν μπαλέτο, και φιλοδοξία τους είναι να εγκαταλείψουν τη Βραζιλία για να μπουν σε μια από τις μεγάλες ομάδες στη Βόρεια Αμερική. Για αυτούς, ο χορός είναι η διέξοδος, μια απόδραση, και στη σκηνή, τους φέρνει σε μια κατάσταση έκστασης που σπάνια συναντούν στην καθημερινή τους ζωή. Το ερώτημα είναι: μπορούν να τα καταφέρουν; Το Only When I Dance είναι μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης, για το κυνήγι ενός ονείρου ενάντια σε όλες τις πιθανότητες και για το τίμημα που έρχεται μαζί με τη φιλοδοξία για επιτυχία.
Κάθε χρόνο, χιλιάδες έφηβοι χορευτές και χορεύτριες παίρνουν μέρος σε έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς μπαλέτου στον κόσμο, το Youth America Grand Prix, όπου οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα δεν είναι αποδεκτό. Στον τελικό γύρο, οι νέοι χορευτές και χορεύτριες αγωνίζονται για να κάνουν το όνειρο της ζωής τους πραγματικότητα και να διεκδικήσουν τις ελάχιστες υποτροφίες που απονέμονται.
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ, παρακολουθεί έξι νέα παιδιά κατά τη διάρκεια της επίπονης προετοιμασίας τους για τον διαγωνισμός, να παλεύουν με την εξάντληση, τους τραυματισμούς και τις δυσκολίες της εφηβείας, με όπλο τη δύναμη της θέλησης. Ανάμεσα τους η χαρισματική Michaela de Prince, ένα κορίτσι από τη Σιέρα Λεόνε, που οι γονείς της σκοτώθηκαν στον πόλεμο και υιοθετήθηκε στην Αμερική.
Το First Position είναι ένα συναρπαστικό πορτρέτο μιας ομάδας εξαιρετικά προικισμένων νέων χορευτών, ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που συγκινεί με την επιμονή και το πάθος της νεότητας.